
Mediat sociale nuk na largojnë nga jeta reale
Një sondazh amerikan mohon tezën e izolimit social të shkaktuar nga Facebook, Instagram dhe & co: nuk ka korrelacion midis përdorimit të platformave dhe reduktimit të marrëdhënieve ballë për ballë
I biem rreth e përqark dhe dalim po tek e njëjta gjë: rrjetet sociale i largojnë njerëzit nga jeta reale, sikur dy sferat e ekzistencës sonë mos jenë pothuajse plotësisht të mbivendosura. Alarmet, veçanërisht në muajt e fundit, janë konsumuar dhe shumë hetime duket se e kanë formësuar këtë tezë me numra dhe prova konkrete. Shumë keq se një tjetër studim, këtë herë I nënshkruar nga Universiteti i Kansas, hedh poshtë këtë teori: ata që shpenzojnë më shumë kohë në Facebook, Instagram & Co nuk janë të predispozuar t’i dorëzohen izolimit social.
Në mënyrë të veçantë, studiuesit e universitetit amerikan kanë thelluar dy ceshtje. I pari shqyrton informacionin e mbledhur në Longitudinal Study of American Youth për vitet 2009-2011, një bazë të dhënash gjigande shkencore që përmban informacion në lidhje me përdorimin e mediave sociale dhe marrëdhëniet ndërpersonale. I dyti, i realizuar në vitin 2015, ndoqën gjurmët e sjelljeve të 116 personave, gjysmës së të rriturve që kishin përfunduar studimet dhe studentëve të tjerë të universitetit. Në të dy rastet rezultatet ishin të qarta: nuk kishte lidhje midis përdorimit të platformave dhe reduktimit të kontakteve në jetën reale.
“Kjo nuk do të thotë se abuzimi i mediave sociale është një gjë e mirë – tha Jeffrey Hall, një nga autorët e sondazhit të botuar në Information Communication & Society, – por që nuk dëmton mënyrën se si mendojnë njerëzit. Shkurtimisht, mund të ketë pasoja, por ato nuk do të lidhen me vetminë. Sikur mos të mjaftonte, gjëja interesante ishte se, pikërisht gjatë një faze të miratimit të shpejtë të mediave sociale dhe ndryshimeve të fuqishme në përdorimin e tyre, “nuk ka pasur një rënie të menjëhershme në marrëdhëniet e drejtpërdrejta midis njerëzve “, shtoi Hall, veçanërisht në testin e dytë që përdorte mediat sociale, për shembull në mëngjes, nuk tregonte asnjë tendencë të përjetimit gjatë ditës të një situate të vetmisë.