Dynamic Architecture, gradacela e pare levizese, Dubai 2020
Në Dubai gradacela e parë që lëviz?
Ndoshta do te realizohet ne Duabi ne 2010 gradacela e pare dinamike, nje kulle me shume se 400 metra e larte ne gjendje te ndryshoje formen ne baze te deshirave te banoreve.
Quhet Dynamic Architecture dhe është kufiri i fundit i ndërtimit, një prirje që mund të dërgojë përgjithmonë ne pension termin prona si sinonim i ndërtesave.
Po, për shkak se gradacelat e projektuar nga arkitekti italiano-izraelit, David Fisher, janë cdo gjë tjetër veçse jo statike: në sajë të teknikave të veçanta të ndërtimit ata duhet të jenë në gjendje të lëvizin dhe të ndryshojnë vazhdimisht formën e tyre. Për shembull, për të ndjekur lëvizjen e Diellit ose të erës, ose thjesht, për t’u ofruar atyre që jetojne ne kete gradacele gjithmonë peizazhe të reja.
FLYING THE APARTAMENT. Çdo kat i këtyre kullave është autonome dhe mund të rrotullohet në vetvete 360 ° pavarësisht nga ajo që ndodh sipër ose poshtë. Rezultati është se kur shihen nga jashtë, këto gradacela janë skulptura reale te larta qindra metra në lëvizje të vazhdueshme.
Ndërtimi i këtyre ndërtesave futuristic përdor teknologji absolutisht inovative: çdo kat i kullës është një grup i moduleve të parafabrikuara që janë ndërtuar brenda stabilimenteve me procese te llojit industrial.
Të gjitha sistemet, nënndarja e hapësirave të brendshme tashmë janë realizuar dhe personalizuar sipas te dhenave dhe dëshirave të klienteve.
LEGO GJIGANTE. Në këtë pikë, modulet duhet të grumbullohen së bashku, të mbivendosen me njëri-tjetrin dhe të lidhen me strukturën mbështetëse të betonit të armuar, që strehon të gjithë mekanizmat e nevojshëm për rotacionin, ashensorët, shkallët dhe sistemet qendrore.
Për realizimin e moduleve Fisher përdoret gjerësisht alumini, çelik dhe fibër karboni: falë këtyre materialeve të lehta dhe rezistente dhe teknikës së veçantë të ndërtimit, gradacelat dinamike do të kenë një rezistencë të lartë sizmike, ato mund të ndërtohen me më pak fuqi punëtore në krahasim me ndërtesën tradicionale dhe 30% më shpejt. Kjo teknike eshte nje përfitim i plotë të kostove.
GIANTE GREEN. Kullat do të pajisen me turbina me erë (eoliche) të pozicionuara horizontalisht midis një kati dhe tjetri dhe me panele diellore që do të garantojnë secilën kat, do me thene të gjithë ndërtesës, do t’i japin nje autonomi totale të energjisë.
Projekti nuk është shumë i ri (duhet të përfundonte në vitin 2014), por duket se është përshpejtuar vitet e fundit: e para nga këto gradacela mund të lindi në Dubai brenda vitit 2020 dhe sipas asaj që raportohet nga faqja e lajmeve lokale Whatson.ae mund të inagurohet me rastin e Expo. Ndërtimi i saj – më shpejt se një gradacele normale sepse çdo kat është ndërtuar diku tjetër dhe asemblohet në vend – kjo do të kushtojë më shumë se 700 milionë dollarë.
Do të përbëhet nga 80 kate të pavarura, secila e aftë të rrotullohet 360 ° rreth strukturës qendrore dhe do të ketë një lartësi totale prej 420 metrash. Secili nga banorët mund të kontrollojë lëvizjen e loft-it të tyre në sajë të komandave praktike të zërit: “Apartament, rrotullohet në 180 ° në drejtim të akrepave të sahatit”.
JO PËR TË GJITHË. Gradacela do të jetë plotësisht e pavarur në aspektin e energjisë, kështu që banorët nuk do të duhet të shqetësohen për faturën e energjisë elektrike.
Por sipas raporteve nga Futurism do të duhet të përgatitet të depozitojë deri në 30 milionë dollarë për çdo apartament.
Ndër qytetet e tjera ku Fisher planifikon të ndërtojë ndërtesat e tyre spektakolare janë Londra, Parisi, Nju Jorku dhe Moska. Por ndoshta jo në Firence, ku ai u dënua për falimentim. A do të ketë sukses? Për momentin mbizotëron skepticizmi: projekti ende duket si një “vizion i së ardhmes” dhe jo një plan i vërtetë ndërtimi.
Gradacela e Fisher nuk do të jetë i pari i këtij lloji: në vitin 2001, në Curitiba, Brazil, u përurua Suite Vollard, një ndërtesë e përbërë nga 15 kate rrethore, nga të cilat 11 mund të rrotullohen 360 gradë në një orë kohë.
Dhe në Mercellise, afër Verona, është Villa Girasole, një vilë e ndërtuar në mes të 1929 dhe 1935 nga inxhinieri Angelo Invernizzi dhe arkitekti Ettore Fagiuoli. Ndërtimi i formës V lëvizte rreth kullës qendrore përgjatë shinave të veçanta çeliku me një diametër prej 44 metrash.
Dy motorë diezelë lejuan që ndërtesa të lëvizte sipas diellit me një shpejtësi prej 4 mm në sekondë: një rotacion i plotë zgjati rreth 9 orë.
Prej disa vitesh ndërtesa është për fat të keq e palevishme, për shkak të një uljeje të tokës që ka deformuar binarët.